Ontdekken dat je zwanger bent, is zo’n bijzonder moment: er groeit nieuw leven in je, je fantaseert over een groeiende buik, de uitgerekende datum en misschien koop je al zo’n klein babypakje. Totdat die droom uiteenspat door een miskraam… Het overkwam mij. Erover praten helpt met de verwerking, eventueel met een miskraamcoach.
Hoe mijn derde zwangerschap een miskraam werd
‘1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam, die van mij was er een van. In december 2019 kwam ik erachter dat ik zwanger was van ons derde kindje. Naast de blijdschap, warmte en liefde en een oer-verantwoordelijkheidsgevoel dat door me heen stroomde, was er nog een ander gevoel. Een onbestemd gevoel, maar ik kon het niet plaatsen. Bij de termijnecho, rond 10 weken zwangerschap, bleek waar dat gevoel vandaan kwam: toen het echo-apparaat over mijn buik ging bleef het scherm leeg. Geen kloppend hartje. “Dit is niet wat ik wil zien rond deze termijn”, zei de verloskundige. Woorden die ik nooit meer zal vergeten.
Het vruchtje was rond zes weken gestopt met groeien, wat betekende dat het al een maand niet levend in mijn buik zat. Een missed abortion dus, een miskraam die nog niet door je lichaam herkend is. De dagen die volgden waren zwaar, emotioneel, vol verdriet en teleurstelling. Maar ook ging het leven met twee kinderen en een naderende verhuizing door. Tussen de bedrijven door komen de tranen, maar ook de besef momenten dat Moeder Natuur dit allemaal eigenlijk heel mooi regelt: dit kindje was niet levensvatbaar, helaas.’
Een miskraamcoach voor begeleiding
‘Omdat mijn lichaam het vruchtje nog niet heeft herkend als miskraam, doen de hormonen in mijn lichaam volop hun ding. Ik ben misselijk, kan slecht tegen sterke geuren en ik voel me zwanger. Heel verwarrend allemaal en dat kost energie. Ik heb ervoor gekozen om de natuur af te wachten en de miskraam zelf op gang te laten komen, in plaats van curretage of het nemen van pillen. De tijd die ik nog heb met het levenloze vruchtje in mijn buik, zorgt ervoor dat ik alles rustig kan verwerken. Elke dag besef ik me meer dat er geen zomerkindje in ons leven zal komen. Ik heb veel contact met familie, vrienden en verloskundigen, en natuurlijk met mijn man. Toch voel ik me eenzaam en alleen. Ik heb zelf geen miskraamcoach gevraagd voor begeleiding, maar weet dat die er wel zijn als je dat nodig hebt. Aafke Tadema van Mama Mind begeleidt jou graag bij alle hulpvragen en problematiek rondom zwanger worden, zwanger zijn, het moederschap én miskramen.
Tegen de tijd dat ik aan iedereen verteld zou hebben dat er een kindje in mijn buik groeide, zit het vruchtje al zes weken levenloos in mijn buik. Op dat moment ben ik twaalf weken “zwanger”. In plaats van het goede nieuws te kunnen vertellen, zit ik bij de gynaecoloog. Ik word onrustig en vraag toch om de pillen die de miskraam op gang kunnen helpen. Nog niet met de intentie om ze in te nemen, maar we verhuizen over een paar dagen en ik wil ze in huis hebben zodat ik ze in kan nemen als en wanneer ik dat zelf zou willen.’
‘Hij had 112 al aan de lijn’
‘Een paar dagen na de verhuizing, op dat moment ben ik dertien weken “zwanger” voel ik “gerommel” in mijn buik. Dit gerommel gaat aan het einde van de dag over in krampen en ik besluit even onder de douche te gaan, zittend in (een leeg) bad. Ik verlies bloed en flinke stolsels, de warme stralen van de douche geven verlichting tegen de krampen. Na een tijdje zakken ze weg en ga ik lekker in bed liggen met wat te eten, terwijl mijn oudste zoontje bij me komt liggen en tegen me aan in slaap valt. Ik voel me rustig en het bloeden valt op dat moment mee, totdat ik moet niezen. Ik voel dat ik stolsels verlies en besluit mezelf weer even af te spoelen onder de douche. Misschien was het water te heet, misschien was ik al veel bloed verloren, maar ik word opeens verward wakker van mijn man die me roept en aan mijn arm trekt: ik was flauwgevallen. Omdat ik niet zo snel wakker werd, had hij 112 al aan de lijn en kwam een ambulance aanrijden. We belden een vriendin om op de kindjes te passen, want ik moest voor controle mee naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen bleek dat het nog “rommelig” was in mijn buik en dat nog niet al het weefsel weg was. De gynaecoloog kon wel wat weghalen met een tang, daarna werd mijn buik rustiger. Ik mocht mezelf een paar uur later opfrissen en kiezen om te blijven of om naar huis te gaan, ik koos voor het laatste. Het verliezen van ons kindje wilde ik thuis verwerken, met z’n viertjes.’
Leeg, verzwakt en verdrietig: dag kindje
‘Een paar dagen later verlies ik nog wat laatste weefsel en daarna stopt het bloeden meteen. Dit was het dan, de miskraam was compleet, ons kindje was weg. Ik voel me leeg en verzwakt en verdrietig over dit kindje wat er nooit zal komen.’
Gratis 3 weken miskraambegeleiding
Heb jij zelf ook een miskraam meegemaakt of heb je misschien, net als ik, een missed abortion? Dan kan het echt helpen om erover te praten. Lukt dat niet met je omgeving, dan kan je contact opnemen met een miskraamcoach. En ook als je miskraam al enige tijd geleden is, maar je merkt dat je ermee blijft rondlopen, is een miskraam coach een fijne optie om deze ervaring te verwerken. Mama Mind biedt 3 weken gratis (online) miskraambegeleiding aan. Vraag deze begeleiding kosteloos op haar profiel aan: Mama Mind – Vindjecoach.com.
